ตอนที่ลูกชายฉันคลอดออกมาพร้อมกับโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด (congenital heart disease) ฉันก็เหมือนพ่อแม่ทั่วไปที่รู้สึกว่าไปต่อไม่ถูก และเมื่อลูกต้องเข้ารับการผ่าตัดหัวใจ ฉันก็ตกอยู่ในห้วงแห่งความรู้สึกไม่แน่นอน เพราะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แม้จะเข้าใจว่าการผ่าตัดอาจไม่ประสบความสำเร็จ แต่ก็รู้ว่ายังมีโอกาสที่จะได้ผลลัพธ์ที่ดีเช่นกัน หากฉันดูแลลูกอย่างดีที่สุด

ในห้วงเวลาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะพยายามคิดเฉพาะแง่บวก แต่ฉันก็ได้เรียนรู้ว่าฉันสามารถใช้ความรู้สึกวิตกกังวลเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองได้

แม้รู้ว่าอนาคตเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน แต่การกระทำของฉันก็อาจมีผลต่อผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น ความวิตกกังวลของฉันช่วยผลักดันให้ฉันได้ดำเนินชีวิตต่อไปในสถานการณ์ที่ให้ความรู้สึกเหมือนสิ้นหวัง ฉันเชื่อว่าความวิตกกังวลอาจเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้คนเราใช้รับมือกับความท้าทายต่าง ๆ ที่ถาโถมเข้ามา

อ่านต่อ